Zadania polityki taryfowej i rodzaje taryf

Polityka cenowa (taryfowa) przewoźników kolejowych stanowi jeden z najistotniejszych czynników wpływających na zainteresowanie danym produktem przez klienta. To bowiem cena, obok parametrów podróży takich jak czas przejazdu oraz komfort i inne usługi stanowiące wartość dodaną, stanowi w obszarze przed zakupowym jedną z podstawowych determinant wpływających na finalną decyzję zakupową (nabywczą) klienta – o zawarciu umowy przewozu.

Taryfa stanowi zbiór zasad:

a) ustalania opłat za przewóz osób, rzeczy i zwierząt,

b) stosowania opłat ulgowych – przy przejazdach podróżnych indywidualnych oraz grup,

c) ustalania opłat za przejazdy osób w pociągach nadzwyczajnych i oddzielnych wagonach,

d) stosowania opłat dodatkowych,

e) innych – w zakresie ustalania opłat i stosowania cen, oraz zbiór cen za przejazd/przewóz.

Przewoźnicy stosują taryfy:

a) degresywne – wraz ze wzrostem odległości przewozu maleje jednostkowy koszt wytworzenia usługi, a więc przyrosty cen są mniejsze. Zasada degresywności taryf stosowana jest przez większość przewoźników kolejowych,

b) liniowe – przyrosty cen są jednakowe niezależnie od odległości przewozu – wzór stosowany aż do końca II połowy lat 90. przez DB;

c) progresywne – wraz ze wzrostem odległości przewozu przyrosty cen wzrastają proporcjonalnie do relacji – model w praktyce już niestosowany przez przewoźników europejskich.

Oprócz tego przewoźnicy stosują ceny ustalane nie na podstawie taryf, lecz na podstawie ofert specjalnych. W większości są to ceny zryczałtowane.

Kolejny materiał dotyczył będzie kształtowania polityki cenowej w Europie.Śledźcie nas uważnie!