Lokomotywa parowa Pm3-5 z 1940 roku to jeden z wyjątkowych obiektów, które znajdują się w Stacji Muzeum. Musimy przyznać, wygląda intrygująco.
W skansenie Stacji Muzeum znajduje się 50 różnych jednostek taboru kolejowego. Mowa o lokomotywach parowych, spalinowych i elektrycznych oraz wagonach osobowych i towarowych. Dziś przybliżamy nieco historię jednego z pojazdów – jest nim lokomotywa parowa Pm3-5.
Pojazd został wyprodukowany przez niemieckie Borsig Lokomotiv-Werke GmbH w roku 1940. Jego numer fabryczny to 14926. Pojazd reprezentował grupę parowozów pospiesznych kolei niemieckich DRG (Deutsche Reichsbahn Gesellschaft). W roku 1939 zbudowano 60 egzemplarzy tego pojazdu serii 03.10. Pierwszy egzemplarz przeszedł liczne próby i badania.
fot. Stacja Muzeum
fot. Stacja Muzeum
Po II Wojnie Światowej PKP przejęło 9 takich maszyn. Zostały wtedy oznakowane jako seria Pm3. Do 1967 roku były wykorzystywane w pociągach pospiesznych m.in. w parowozowni w Iławie, Olsztynie i Toruniu Głównym. Po tym okresie egzemplarz Pm3-5 (oznaczenie DRG 03 1015) został skreślony z inwentarza.
Dzięki opływowej otulinie lokomotywy zmniejszono opór powietrza. Pojazd posiadał trzycylindrowy bliźniaczy silnik parowy, nowoczesny układ hamulcowy z zaworem rozrządczym Knorr Kssbr, umożliwiający automatyczne dostosowanie przebiegu procesu hamowania do prędkości jazdy oraz urządzenia systemu samoczynnego hamowania (Indusi).
Lokomotywa parowa Pm3-5 w początkach eksploatacji osiągała prędkość maksymalną 150 km/h, a w 1941 r. ograniczono ją do 140 km/h. Długość lokomotywy wraz ze zderzakami wynosiła 23 905 mm, jej masa w stanie spoczynku z tendrem to 179 100 kg. Kilka innych parametrów: nadciśnienie pary w kotle: 1,6 MPa (16 at), średnica kół zestawów kołowych: 1000/2000/1250 mm, seria tendra: 32D3, zapas wody/węgla: 34 m³, 10 t.